Birçoğumuzun ya abisi ya da küçük bir kardeşi vardır. Kardeşlerin birbirlerine göz kulak olması kadar normal bir şey yok. Peki ya size kardeşinizi sırtınızda taşırken birtakım bulmacalar çözeceğinizi söylesem, bunu yapmayı göze alabilir miydiniz? Monochroma’da size sunulan başka bir seçenek yok. İlk olarak GDC San Francisco fuarında tanıtılan Türk yapımı Monochroma, fuarda bulunan oyunculardan gelen yoğun istek üzerine bir Kickstarter projesine dönüştü.
Başlangıçta birkaç oyun dışında oyun geliştirme referansı bulunmayan bir ülkeden çıktıkları ve platform oyunlarının güçlü bir nişe sahip bir tür olmadığı için tereddüt ettiklerini belirten Nowhere Games, büyük oyun sitelerinden gelen birden çok olumlu yorum ve yine bir puzzle platform oyunu olan “Papa & Yo” nun kreatif direktörü Vandar Caballero’dan gelen tavsiyeler üzerine Monochroma hakkında farkındalığı arttırmanın en iyi yolunun bir Kickstarter projesi olacağına karar verdiler. İlk olarak ABD’den bir PR firması ile anlaşan Nowhere Games daha sonrasında Türkiye pazarı için yerel bir PR firması ile anlaşarak Kickstarter’da 85 bin dolar civarında bir destek topladı.
Ufak Tefek Sakarlıklar
1950’li yılların distopyasında, küçük kardeşiniz ile evinizin etrafında oyun oynarken kardeşinizin sakatlanması ile yolculuğunuza başlıyorsunuz. Bu onu serüven boyunca taşıyacağınız anlamına geliyor. Kardeşinizi taşırken oluşturduğu ağırlık hem daha yavaş yürümenizi sağlıyor hem de yükseğe sıçramanızı engelliyor. Bardağın dolu tarafından bakacak olursak onu arada bir yere bırakabiliyorsunuz, lakin bu onun huysuz olduğu noktalardan bir tanesi. Etrafta herhangi bir ışık kaynağı olmadığında onu yere bırakmanız pek mümkün değil, bu da oyunu zorlayıcı kılan bazı noktalardan birisi. Oyun standart platform öğeleri barındırıyor. Bir düğmeye basıyor, aşağı gelen şeye tırmanıyor ve bulunduğunuz bölgeden kaçmaya çalışıyorsunuz. Ama bunları yaparken düşünmeniz gereken birden fazla olayla karşı karşıya kalıyorsunuz; sizi kovalayan bir kötü adamdan tutun da üstünüze doğru gelen kocaman bir pres makinesine kadar. Yine de korkulacak bir şey yok çünkü öldüğünüzde genellikle bulmacanın olduğu yerden başlıyorsunuz. Ancak bütün bunlara rağmen fikirleriniz tükendiğinde ve sıkışıp kaldığınızda çok çabuk siniriniz bozulabiliyor.
Olması Gerektiği Gibi
Karanlık ve ürpertici oyunlara her zaman ilgi duymuşumdur. İçlerinde bulundurdukları mücadele ve hissiyatın bende farklı bir yeri var. Benimle aynı düşüncede olan birçok kişi de olacak ki, Monochroma bu denli büyük bir Kickstarter projesine dönüşmüş. Oyunda pek fazla mekanik bulunmadığından kullanacağınız tuş sayısı sınırlı. Kardeşinizi taşımak/yere bırakmak için boşluk, hareket etmek için WASD veya yön tuşları ve mekanizmaları hareket ettirmek için üst karakter/alt tuşlarını kullanmanız gerekiyor. Şahsi olarak söylemem gerekirse elim birçok sefer mekanizmaları hareket ettirmek için Enter ve Boşluk tuşlarına gitti. Oyun maalesef kişisel tuş özelleştirmeleri yapmanıza olanak tanımıyor.
Son Sözler
Oyun gayet güzel, ayrıca son yıllarda hasret kaldığımız türden bir oynanış mekaniğine sahip. Olay örgüsü, müzikler ve final beni hayal kırıklığına uğratan başlıca sebepler. Oyunun bitiş şekli sanki bir devam oyunu gelecekmiş de ucunu açık bırakmışlar gibi. Oyunun başından sonuna kadar sadece tek bir teknik hata ile karşılaştım ki bu da bölüm içerisinde yürürken aniden bir önceki bulmacanın olduğu kısma düşme durumuydu ama onun da çok önemli olduğunu düşünmüyorum. Karakter tasarımı ve kaplama kalitesi daha iyi olabilirdi, neden böyle söyledin diyecek olursanız arka plandaki şehrin görsel kalitesi muazzam fakat oyun içerisindeki karakterler sanki sonradan eklenmiş hissiyatı oluşturuyor. Daha önce oynamadıysanız kesinlikle bir şans vermenizi öneririm. Rekabetçi oyunlara kendimizi çokça kaptırdığımız bu dönemde hikaye açısından gerçekten sürükleyici ve eşsiz bir deneyim.
